Чун
Вăрмантан инçетре,
кĕл купи хушшинче
Пĕр-пĕчченçĕ ларатчĕ ват йывăç.
Час-часах канăçне çухатса каçсенче
Туйăнатчĕ сывланăн вăл йывăр.
Çил-тăманлă çĕрле хăлаçланчĕ пĕрре,
Хатĕрленнĕ пекехчĕ вĕçмешкĕн.
Тен, юманлăх çумне кĕрес тетчĕ çĕре? —
Шел, кунтах кĕрĕслетрĕ çак мĕскĕн.
Пач кĕтмен самантра хăвăлта хăраса
Тин вăраннăн çĕкленчĕ мăн кайăк.
Ахлатса та йĕрсе, тăвăла тарăхса
Сĕм вăрман еннелле вĕçсе кайрĕ...
Унтанпа кайăксем — йывăçсен чунĕсем —
Çуйхашса вĕçнĕнех туйăнасшăн...
...Тен, хаяр этемкке чĕринче те вĕсем
Хĕрхенӳлĕх йăви çавăрасшăн?
Вулавçăсен шухăшĕ
Çĕнĕ комментари хуш
к зейнетдинов. (2011-03-26 20:32:52):
хорошее стихотворение... чувствуются традиции русской поэзии, в частности ,Заболцкого..Философичность-вообщем-то, одна из черт поэзии Василия Кервеня... слежу за его творчеством...ведь первым читателем его школьных стихов был я , его школьный учитель. творческих успехов,дорогой мой.. Твой учитель К,Ф.