Электронлă вулавăш

— Юмах — аргумент мар. Унпа ан хӳтĕленĕр, ан пăтратăр, — терĕ те ăна чиновник каллех Цветковран ыйтрĕ: — Тĕрме мĕншĕн айăплă кунта? Вăл кирлĕ мар-им сирĕн шутăрпа? Преступниксене обществăран уйăрса пирĕн правасене хӳтĕлекен учреждени кирлĕ мар-и?

— Кирлĕ, — пуçне сĕлтрĕ Владислав Сергейч. — Пушкин та, паллах, çапла шутланă, çав вăхăтрах: «Оковы тяжкие падут, темницы рухнут — и свобода вас примет радостно у входа», — тесе çырнă. Пьесăра тĕрме арканни, Пушкин сăввинчи пекех, тĕрĕсмарлăх арканнине пĕлтерекен метафора.

— Совет сучĕ — чи тĕрĕс суд. Эхер те унăн аяларахри сыпăкĕ йăнăшрĕ пулсан ăна çӳлерехри хăвăртах тӳрлетет. Пьесăра мĕнле? Стихия тӳрлетет. Стихия çеç! Абсурд вĕт ку, совет судĕнчен мăшкăллани, профанаци. Йышăнма пултараймастпăр пьесăна. Пĕтрĕ. Çитет, — сĕтеле çапса илчĕ чиновник, ура çине тăчĕ.

Цветковпа Шевле театртан пĕрле тухрĕç.

— Парăнмастпăр, чарăнмастпăр, — терĕ режиссер. — Пьесăна Культура керменĕнче лартатпăр. Эпĕ унта та ĕçлетĕп. Унта эпир ирĕклĕрех. Талантлă çынсем чăмăртаннă халăх театрĕнче. Унсăр пуçне Елизар Асланова, Кирилл Ежова чĕнĕпĕр. Виолетта Урусланова та хутшăнассăн туйăнать. Хутшăнать. Мĕн тери мухтарĕ иккен те пьесăна. Вăйлă спектакль пулать. Ячĕ еплерех! «Юрату — тăвăл, юрату — хĕвел». Çур хула пырса курĕ! Тăвăпăр-и çапла?

— Тăвас-тăвас!

* * *

Культура керменĕ. Спектакль вĕçленсе пырать. Арканчĕ тĕрме, хăйĕн ĕçне тунă аслати аякка кайса лăпланчĕ. Хĕвел çиçет. Робертпа Диана каллех пĕрле. Чаршав хупăнчĕ те ун умне вылякансем тухса вăрăм рете тăчĕç. Халăх таланчĕсен хушшинче — Виолетта Урусланова, Елизар Асланов, Кирилл Ежов. Куракансем тăвăллăн алă çупаççĕ, автора чĕнеççĕ. Курать Елизар, курать Виолетта: Владислав Сергейч вырăнĕ пушă. Алăк патне çитрĕ Владислав Сергейч, тухса кайрĕ. Çапла вăл хăй автор маррине систерчĕ. Унчченех чухланăччĕ Виолетта: пьеса — Владлен ĕçĕ, Владлена мухтаса та, Владислав Сергейча тав туса та алă çупрĕ актриса.

2012–2013