1994


Анне вилсен


Паян февраль.

Кил-çурт сас-чӳсĕр,

Пĕр шăрчăк çеç хĕрӳ ĕçре.

Атте чĕнмест – паян вăл ӳсĕр:

Çемйи саланнă ик çĕре.

Пĕри – лере, тепри – кунтах-ха.

Пĕчченçи ултă ачапа.

Ăçта илсе кайса пăрахĕ

Кун-çул таппи, айван шăпа?

Туллать, лăскать тĕнче пĕр шелсĕр

Амасăр юлнă кил-йыша.

Ан тив, шăпа тĕрри кӳлештĕр

Хыпса çăтса ăшри ăшша.

Паян февраль.

Çанталăк ирсĕр,

Хĕве хĕвет юр хĕнесе

Телей кĕтсе – кĕтсе илмесĕр

Çĕре кĕреççĕ аннесем.

Чуна хĕсет… Чăтма çук тăвăр

Чĕре кăшкарĕ кăкăрта.

Тулта та, чĕрере те тăвăл,

Йĕретпĕр улттăн кăшкăрса.

Çунса сӳнет этем кун-çулĕ

Васкавлă пурнăç вутĕнче.

Ытахальтен каймаççĕ пулĕ

Унта, лере… леш тĕнчене?

Унта, лере, тен, пурнăç ырă,

Ялан ем-ешĕл çуркунне,

Лăплантарать пуль выртнă вырăн

Кунта аманнă чĕрене.

Унта усал-тĕселсĕр, чирсĕр,

Тен, çĕнĕ пурнăç пуçланать.

Пурнас килет татти-сыпписĕр

Асап пулсассăн та чуна.

Çурта тытса тăратпăр улттăн

Малалла