«Çырмана анатчĕç-çке ир кӳлĕм...»1

«Çырмана анатчĕç-çке ир кӳлĕм...»

Çырмана анатчĕç-çке ир кӳлĕм

Шурăм пуç пек шурă лашасем.

Кĕçенсе илсессĕн илĕртӳллĕн,

Карăнатчĕç чун хĕлĕхĕсем.

Çакăн пек илем текех пулман-тăр,

Хатĕрччĕ таçта çити вĕçме:

«Пур тавра самантлăха шăплантăр:

Лашасем анаççĕ шыв ĕçме!»

Пурччĕ пĕчĕк чух ман пысăк «çылăх»:

Юрататтăм шур лашасене,

Ман çума инкек-синкек ан çулăх —

Чи телейлĕ çын эп ку чухне!

...Шухă шухăша самантлăх кӳлнĕн,

Иртнипе çӳретĕп киленсе.

Çырмана анмаççĕ халъ ир кӳлĕм

Шурăм пуç пек шурă лашасем.