«Эс мана паянччен те пĕлмен...»1

«Эс мана паянччен те пĕлмен...»

Эс мана паянччен те пĕлмен.

Куçăмри хĕм çинчен хушăран, тен, каланă —

Тинĕсе нихăçан та чĕнмен.

Те хумсен тинĕсле çиллинчен кăшт хăранă,

Те мана вĕлтĕрти çăмăлттай пек шутланă,

Эпĕ куншăн ӳпкевлĕн йĕмен.

Çумăр айĕн кăна чĕтренсе ĕсĕкленĕ,

Çил-тăман юррисен суранне те шелленĕ —

Ыттисем пек пулмашкăн пӳрмен.

Эпĕ çиçĕм тĕсне ăссăрла кăмăлланă,

Аслати сассипе киленсе асапланнă.

Эс мана паянччен те пĕлмен...