Авланас умĕн1

Авланас умĕн

Сарăлса вăйланчĕ ман çунатăм.

Ма тесен, мана эс юрататăн!

Эп сана каларăм: «Пул ман арăм!»

«Санăн эп», — тесе эс хуравларăн.

Алла-аллăн, харăссăн утатпăр.

Кашни утăмрах чуптăвашатпăр.

Çепĕç тутусем кулса чĕтреççĕ,

Тапать хăвăрт кăкăрта чĕреçĕм.

Çăлтăр евĕр йăлкăшать сан куçă:

«Паянран ман чунăм саншăн уçă!»

Юратса сана эп ыталатăп.

«Манăн эсĕ!» — савăнса калатăп.

Темшĕн пит тĕтреллĕн ăнланатăп:

«Çак эпех-ши халĕ авланатăп?»

Анчах та çакна аван пĕлетĕп —

Эп сана чăнах качча илетĕп.