Шăлавар1

Шăлавар

Çитрĕ çу. Туянмаллаччĕ

Манăн çăмăл шăлавар.

Тем теçен те, эпĕ каччă.

Çĕнĕ йĕмсĕр аван мар.

Çитрĕм темиçе çĕре те,

Çук ниçта мана кирли.

Хыпăнса кăна çӳретĕп.

Пур сарри çеç е хĕрли.

Пĕр çĕрте пурпĕр туянтăм

Пĕлĕт тĕслĕ шăлавар.

Уçăлма парка уттартăм

Тăхăнса ăна вăр-вар.

Аллейпа ун-кун утатăп.

Чĕрере вут-хĕм çунать.

«Кĕçĕр пурпĕр хĕр тупатăп», —

Ĕмĕт ӳстерет çунат.

— Паллашар, мадам, — ал пачĕ

Пĕр яш çын хыçран пырса.

Çавăнтах вăл лăчăр! ларчĕ

Умĕнче арçын курсан.

— Эс хĕрарăм шăлаварĕ

Тăхăннă иккен, юлташ.

Катемпи», — тесе юнарĕ,

Пăрăнчĕ манран вăш-ваш.

Хĕрĕ, арăмĕ те халĕ

Тăхăнаççĕ шăлавар.

Лекрĕ йăнăшши ахаль-и?

Йĕм тупма халь çăмăл мар!