Электронлă вулавăш

— Эсĕ мана юрататăн-и?

— Мĕншĕн ыйтатăн?

— Ыйтма юрамасть-им?

— Кашни кунах тĕпчетĕн вĕт, йăлăхтармасть-и?

— Интереслĕ эсир, хĕрарăмсем.

— Интереслĕ пулса мĕн туса кăтартрăм вара? Ма чĕнместĕн? Мĕн шăплантăнтата?

— Ан кансĕрле-ха.

— Çав компьютер умĕнче ларсах...

— Шăплан-ха, шăплан, тархасшăн.

— Мана юратманнипех ĕнтĕ пурнăç ăнса пымасть.

— Çитĕ юратса, э? Мĕнле калаçас килет вăл?

— Во! Во! Каларăм вĕт: эсĕ мана нихăçан та юратман. Çăмха Гени хĕрĕ тиркерĕ те хăвна, çав Тамарăна тавăрас тесе мана качча илтĕн. Каларĕ аннем, итлемерĕм.

— Сана никам та вăйпа качча илмен, хăвах килтĕн.

— Кăна пĕлнĕ пулсан кӳршĕ каччинех каймаллаччĕ. Саня Петтине кайнă пулсан ыр-ă курса çеç пурăнаттăм. Унăн арăмĕ принцесса пек саркаланса çӳрет. Эпĕ ĕмĕре сая ятăм, санпа пурăнса шанса кайрăм, типрĕм. Çӳçĕм юлмарĕ-ĕ-ĕ! Так сая кайса пурăнатăп.

— Итле-ха, Наçтуççа, эсĕ мана качча килнĕ чухне миçе кило таяттăнччĕ?Асаил-ха?

— Хĕрĕх сакăр кило çеçчĕ-ĕ-ĕ. У-ууу!

— Халь миçене çитсе лартăн?

— Кĕçех сакăр вун тăхăр килограма çите-е-еп!

— Тата начар пурăнатăп тесшĕн-и?

— Ялан апат çиетĕп, вăл ахаль штоль? Эсĕ айăплă!

— Эпĕ? Эсĕ нумай апат çинĕшĕн те эпĕ айăплă-и?

— Журнал çинче те çыраççĕ, юрату çитмесен çын ытларах çиме тытăнатъ тет. Мăнтăрланса лартă-ă-ăм! У-у-у!

— Паянтан çиме чарăн. Çитет.

— А-а-а, эсĕ эп апат çинине те кураймастăн. Мĕнле пурăнас?

— Ну, апла çи! Мана мĕн... Шалккă-им?

— А-а-а, саншăн çавах. Саншăн пулсан эпĕ пур-и, çук-и...

— Çитĕ сана, Наçтук. Хăвах пĕлетĕн вĕт, эпĕ сана çеç юрататăп. Мĕн пустуй йĕрсе ларатăн. Ахаль те пуç ыратать манăн.

— Чăнах та юрататăн-и?

— Ăхă.

— Мăнтăр пулсассăн та-и?

— Çапла.

— Начар пулнă пулсассăн та юрататтăнччĕ-и?

— Ăхă.

— Куçран пăхсам эппин. Тӳп-тӳрĕ пăхсам!

— Ну, тӳп-тӳрĕ пăхатăп, юрататăп. Вара мĕн?

— Паçăрах çапла каланă пулсан пĕр хирĕçӳ те пулмастчĕ.

— Тăн çитмерĕ вĕт, Наçтук, чееленме вĕренеймерĕм. Мĕн шутлатăп — çавна персе яратăп. Эх, çак пуçа. Хыттăн çапмалла...

— Мĕн?! Мĕн терĕн? Тепре кала-ха?

— Сан пек лайăх хĕрарăм курман. Ухмах эпĕ, Наçтукăм. Вăрç мана. Ак, йĕрсе кăтартатăп вăт. У-у-у-у-у!

— Чарăн Петя, кил хамăн ытама. Кил.

— Мана ан çĕкле-ха, Наçтук! Эп мĕн, пĕчĕк ача мар вĕт? Эй, кай-ха, ну? Ӳкеретĕн-иç?! Эпĕ йывăр.

— Эпĕ сана ӳкеретĕп-и? Эсĕ пĕтĕмпе те аллă икĕ кило çеç вĕт, ачам. Атя, çитĕ компьютер умĕнче ларма. Кан. Выртса кан. Вăт, çапла.

— Ах, Наçту-ук! Ма ытла лайăх-ши эсĕ?

— Ай, Петюк. Хăв лайăх. Çавăнпа та эпĕ те лайăх.

— Ылтăн чăмакки! Юрать эсĕ пур çĕр çинче.

— Кĕмĕл тĕпренчĕкки! Мĕнле пулма пĕлтĕн-ши?