Укăлча хыçĕнче: «Шуркка! Шуркка!» — тени илтĕнчĕ. Артур кĕтӳрен таврăнакан ĕнине çапла чĕнет иккен.
Арçын ача сассине илтсен урама Анюта та тухрĕ, выльăхсене кĕтсе илме васкарĕ.
Артурпа Анюта ĕнисем юнашарах утаççĕ, хуçисене курсанах иккĕшĕ те харăс му-у! тесе сасă пачĕç.
Анютăсен ĕни хура тĕслĕ, кĕлеткипе çӳллех мар, урисем те кĕске.
Артурсен вара — шурă, урисем вăрăм, хӳри вĕçĕ хăмăр пăнчăллă.
Арçын ача Анютăна:
— Хураçкуна хăваласа кĕрт хăвăртрах, вăл çĕр тĕслех, пирĕнни пек шурă пулсан... — терĕ.
— Ĕни хура та, сĕчĕ шурă унăн, — хуравларĕ хĕр ача Артура.