Пĕррехинче пĕр кинемей çул çинче тепĕр карчăка тĕл пулнă. Сывлăх суннă, хирĕç качака евĕр меклетни çеç илтĕннĕ. Кинеми тĕлĕнет, çапах та тĕлĕннине палăртмасăр хăй çулĕпе уттарать. Кăштахран каялла пăхать: нимĕнле карчăк та çук, качака çеç тăрать. Куçне шăлать — качака çухалать, карчăк çеç тăрать. Кинеми тĕлĕнсе кайнипе çĕр çине кайса ӳкет. Карчăкки пырать те кукамай питне çулама пуçлать. Кукамай тăна кĕрет, лешĕ ун тавра явăнать. Выртсан-выртсан качакаран: «Сире мĕнле чĕнмелле — качака-и е кинемей?».
— Манăн ятăм çук, — тесе калать хайхи чĕр чун такăнкаласа.
Кукамай тăрать те малалла утать. Каялла пăхать те качака каллех ун хыççăн утнине курать.
— Кай кунтан, качча, кай кунтан! — тесе кăшкăрать. Качаки каймасть. Утаççĕ-утаççĕ, качакаран карчăк пулса тăчĕ. Калаçса тăнă чух кинеми карчăка пӳрте кĕртет, ăна хăналаса ярать. Карчăк тухса кайсан: «Ку тĕлĕк пулчĕ пулĕ», — тесе аллисене шарт çапать. Халĕ те тĕлĕнме пăрахмасть.