Веçех генсем айăплă, тӳре-шарасем!
Пĕррехинче, пач кĕтмен çĕртен, куç умĕнчех темĕнле бюрократ-демократ, пиçсе çитнĕ апельсин пек, çемçешкен çĕр тăрăх кусать!
Хырăмĕ ӳссе кайнă хăйĕн, вăлчапа сĕрнĕ пек, сассăр та çăмăллăн хускалать. Кĕлеткипе манран пĕтĕм пĕлĕте хупласа хучĕ. Пăхатăп — хĕвеле те курмастăп. Ахаль те пĕчĕкскер тата хутлантăм.
Çул тăрăх пĕчĕк вăрăм туна пек шăвăнатăп. Сасартăк пĕр питĕ пысăк япаларан, тинĕс пек сарлака пальто аркинчен çаклантăм.
Çур кун ун тăррине хăпарса çитме тапаçлантăм. Вара тинех хулпуççийĕ çине çитсе вырнаçрăм.
— Алле, тетĕп, гараж, кам та пулин пур-и?
Çухăрмах пуçларăм: «Итле-ха, — тетĕп, — хисеплĕ пуçлăхăм!»
Вăл мана асăрхамарĕ те. Хул пуççине выляткаласа илчĕ те, мана темле халиччен пулман, ăнланмалла мар вăй çĕре илсе печĕ.
Çылăхлă çĕр çине вăрăм туна пек вĕçнĕ май çапла шутласа илтĕм:
— Ахалех йăпăлтатрăм иккен, кăпшанкă!
Генсемех айăплă-ши?