Шавлă аслати кисретнĕ чух çĕре
Эп вуларăм çиçĕм çырăвне.
Асăрхаттарать-мĕн çав çыру пире:
Упрама хушать çĕр илемне.
Çиçĕмпе çырать хăватлă аслати,
Сыхлама хушать çĕрти мула:
«Тӳпене пăхса итле, ватти-вĕтти,
Ан çунтар çĕре эс — сухала!
Чуптăр кăткă, сиктĕр шăрчăк та пĕрле,
Кайăксем юрлаччăр ирĕкре,
Вăйăра янратăр тумрапа кĕсле...
Вăрçă юлтăр иртнĕ ĕмĕре!
Ӳстĕрех куккук çăкри, тăрна пăрçи,
Хĕвелтен вăй илтĕр сар хăмла.
Ан çунтартăр çĕр питне тĕнче вăрçи,
Ĕмĕре ан таттăр çамрăкла...»
Вăрçă вырăнне кĕрлетĕр аслати,
Çиçĕм çиçтĕр çумăра тăкса.
Асаматăн ылтăн-кĕмĕл кĕвенти
Килтĕрех тулли телей ăсса.
Сӳнес çук тĕнче, хĕвел, сенкер тӳпе!
Пĕлĕте пăхса итле, ватти-вĕтти:
«Вăрçă кирлĕ мар!» — тесе, çут çиçĕмпе
Вăйлăн ал пусать, ав, аслати.