Нарспи :: Силпире

Константин Иванов | Поэма


Аслă Силпи ялĕнче

Хуллен шăвать пурăнăç.

Иртсе кайрĕç Çимĕкри

Ырăлăхпа савăнăç.

Чăваш кĕпи улача,

Хир варринче кăн-кăвак.

Ĕçчен чăваш вăкăр пек,

Юрла-юрла ĕç тăвать.

Тăрать çурăмпуçĕпе,

Ирех хире вăл тухать.

Кăшт-кашт апат тăвать те

Çутă çава вăл йăтать.

Учук хыççăн чăвашсем

Айкашрĕçĕ хирсенче:

Валем, купа, капансем

Ларчĕç улăх варринче.

Çивĕч çава вашлатрĕ

Çулман çаран çийĕнче,

Пуçлă ыраш саралчĕ

Çеçен хирсен хушшинче.

 

Сăмах нумай ял çинче

Çемçе чĕлхе вĕçĕнче.

Тĕрĕсси те пур-тăр çав

Ялти сăмах хушшинче.

Силпире те этемсем:

«Нарспи, Тăхтаман», — теççĕ.

Вĕсем тахçан Тăхтаман

Хаяррине пĕлеççĕ.

Михетертен шикленсе,

Вăрттăн çĕрте сăмахсем;

Пуçне чиксе, шеллесе,

Аптăраççĕ чăвашсем.

Сетнер ача, çынсенчен

Çав сăмаха илтсенех,

Амăшĕнчен уйрăлса

Кайрĕ таçта пĕчченех.

Çынсем хирте ĕçлесе

Каçпа килне килеççĕ,

Каçхи апат тунă чух:

«Нарспи, Сетнер», — тееççĕ.

 

Сетнер утрĕ пĕр-пĕччен,

Кĕрсе кайрĕ вăрмана.

Нарспи асапне илтсе

Вилĕм сунать тăшмана:

«Тĕттĕм пулĕ, каç пулĕ

Тăшман патне çитиччен,

Тăшман чĕри лăпланĕ

Хĕвел кусса тухиччен.

Хĕвел тухĕ, çутатĕ,

Этем тăрĕ ыйхăран.

Тăшман анчах вăранмĕ

Ыйхи ытла йывăртан.

Хĕвел тухĕ, çутатĕ,

Эпĕ пулăп вăрманта.

Тăшман, выртăн, хускалмăн,

Нарспи пулмĕ çуртăнта».

Анчах Нарспи унсăрах

Кĕçĕр тухрĕ килĕнчен.

Хăех тарчĕ тăшманран

Савни пырса çитиччен.