«Мач вилтăпри çине хурсамăр пысăк чул...»
Оля Терентьевăна
Мач вилтăпри çине хурсамăр пысăк чул...
Кăвак-и вăл, хура е шурă йĕрлĕ,
Тăрри-аякĕсем ванăçинех пин тĕрлĕ,
Пулин вăл яка мар, карти те чалăш вĕрлĕк —
Леш тĕнчере хурланмĕ манăн чун.
Ку тĕнчере эп чăтрăм мăй таран,
Инкек те тусрĕм, тупрăм савăну та:
Çӳрерĕм çĕтĕк те, çӳрерĕм тутă,
Хăталарăм пӳрт, çăл чаврăм, çултăм утă —
Ĕçленĕ еç пулманччĕ-ха харам...
Çĕр айĕнче выртасчĕ кăтăш ман...
Пăлхавлă пурăнтăм, тĕрĕс мара тасатрăм,
Яш-кĕрĕмре янрарĕ манăн ахрăм,
Хăр-хаяра тĕнче хĕрне ăсатрăм...
Хурса хăварăр чул. Ан тивтĕр тек тăшман!
2000, çу, 7
Шупашкар
Вулавçăсен шухăшĕ
Çĕнĕ комментари хуш
izachak1938 (2016-09-24 06:26:31):
Мне положите камень на могильный холм,
Пусть, серый, черный, в белую полоску….
Пойдет любой, что круглый там иль плоский,
Не гладкий пусть, с оградою неброской -
Душе не до обид уж будет в мире том.
На свете всякое пришлось мне испытать,
Терпел невзгоды, и встречалась радость,
И оборванцем был, быть сытым удавалось…
И строил дом, и рыл колодцы малость,
Напрасными свой труд, не склонен сам считать.
В земле бы: будто сплю, что вовсе тут не смерть.
Мятежно жил, «неправедное», правил,
Звучал мой голос в юности и славил;
Обиды, злость, с собой не взял, оставил…
Кладите камень мне. Пусть не тревожат впредь.
Калайкас (2016-09-27 09:55:29):
Куçару вырăсла аван пулса тухнă!